فرمال شهر؛ جستاری بر شهرهای آینده

فرمال شهر ایده ای است نظری که شالوده ی اصلی آن از اندیشه های فیلسوف فرانسوی – مارک اژه- نشات گرفته و ماه عسل آن نظریه فوق گردیده است. نظریه ای که قصد دارد با برداشتی منطقی از دنیای سوپر مدرنیته ، به بیان راهکارهایی برای مقابله با چالشهای گوناگون – اعم از چالشهای اجتماعی ، اقتصادی ، انرژی و ... ـ بپردازد.فرآیند جهانی شدن، دگرگون کردن شرایط و چهارچوب سنتی هویت سازی را در جهان کنونی دشوار می نماید؛ هویت ها جملگی ساختگی می شوند و هرچند طبیعی به نظر می رسند، ولی در واقع طبیعی و ذاتی نیستند.! جهانی شدن در معنای جدید آن، رابطه انسان‌ها را با زمان و مکان به‌طور کامل دگرگون کرده و این دگرگونی بسیار فراتر از دگرگونی‌های مشابهی بود که پس از دو انقلاب کشاورزی و صنعتی اتفاق افتاده است انسان معاصر انسانی است معطوف به سرگشتگی بحران هویتی! به عبارتی دیگر شاید بتوان گفت ما امروز همه، در همه زمان‌ها و همه مکان‌ها در عین حال در نامکان‌ها و نا زمان‌هایی نسبی زندگی می‌کنیم، بدون آنکه این شیوه زندگی لزوماً به ابهام و گمگشتگی و بحران هویتی در ما منجر شده باشد اما شکی نیست که این امر درکی کاملاً جدید نسبت به فضا، زمان و رفتارهای منطبق با آنها را می‌طلبد که در اکثریت ما هنوز وجود ندارد.از این رو شناخت جوامع پیش رو (سوپر مدرنیته) و همگام سازی جوامع با آن – در قالب نظریه فرمال شهر ، چالشی است که می خواهم در این مقاله بدان بپردازم.فرمال شهر ، شهری است دیجیتالی ؛ شهری است که هیچ‌گونه وابستگی از نظر آب آشامیدنی، فاضلاب، گاز مصرفی، برق شهری و صنعتی، و همچنین دیگر امکانات شهری به مناطق اطراف نداشته و کل امکانات و منابع خود را به‌صورت مستقل تآمین می‌کند؛ به عبارت دیگر شهری خودکفا!

کلیدواژه ها:

فرمال‌شهر ، شهرهای آینده ، سوپر مدرنیته ، نئوفولدینگ ، نامکان‌ها