ارزیابی قابلیت پیاده مداری محورهای شهری با تاکید بر رویکرد نوشهرگرایی

نوشهرگرایی در پاسخ به نتایج اجتماعی، زیست محیطی و پراکنش ناشی از توسعه های حومه ای در آمریکا به وجود آمد و به یکی از رویکردهای جدی در شهرسازی قرن بیستم تبدیل گردیده و تمرکز آن توجه به انسان در برنامه ریزی شهری است. یکی از اصول جدی در نوشهرگرایی پیاده مدار نمودن خیابان هاست. سنجش شاخص های پیاده مداری محورهای مهم در شهر به منظور شناسایی چالش ها و قوت های این محورها، در جذب افراد پیاده و تامین راحتی برای استفاده از فضا ضروری است. سوالی که در این ارتباط طرح می گردد این است که تا چه اندازه اصول نوشهرگرایی و اصول پیاده مداری با هم در ارتباط هستند و اینکه آیا می توان شاخص های معرف پیاده مداری یک محور را در چارچوب اصول نوشهرگرایی معرفی نمود. بنابراین هدف از تحقیق حاضر معرفی شاخض های موثر بر پیاده مداری یک محور شهری با تاکید بر رویکرد نوشهرگرایی می باشد. بدین منظور ابتدا تعاریف و اصول پیاده مداری معرفی شده، در ادامه اصول مطرح درنوشهرگرایی ارائه گردیده و در نهایت به معرفی شاخص ها و معیارهای موثر بر پیاده مداری خیابان با توجه به رویکرد نوشهرگرایی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

نوشهرگرایی ، پیاده مداری ، محورهای شهری ، شاخص های ارزیابی