تداوم سنت و معماری بومی در هویت دهی به معماری و شهرسازی معاصر

مفهوم هویت سابقه ی تاریخی طولانی دارد هویت یک ملت و فرهنگ یک کشور در طی یک دهه یا حتی یک سده ساخته نمی شود هویت و فرهنگ شاخصه یک تمدن است که در طی قرنها شکل می گیرد و تاثیر خود را در معماری و شهرسازی آن کشور منعکس می کند. معماری گذشته ایران به خصوص در دوران پس از اسلام، مملو از نمونه های با ارزش بکارگیری شیوه های کارا و بهینه می باشد. برخلاف این واقعیت روشن، متأسفانه تاریخ معاصر ایران به دلایل زیاد و در ابعاد مختلف با انقطاع فرهنگی و گسست از تجارب تاریخی در سنتهای ارزشمند فرهنگ خودی، مواجه شده است و یکی از آثار این گسست، دور شدن از هویت بومی و ارزشهای اسلامی در آثار معماری امروز ایران است. عدم استفاده درست از تجارب ارزشمند تاریخی در حوزه معماری، این ادعا را اثبات می نماید. این مقاله بر آن است تا با بیان ماهیت هویت و فرهنگ معماری به بازخوانی معماری بومی پرداخته، همچنین علت بی هویتی معماری امروز ایران را بررسی و راهکارهای مناسب جهت دستیابی و شکل گیری احیای هویت را مطرح سازد. در نهایت با رفع مشکلات موجود به تبیین مسیری مناسب برای باززنده سازی هویت بومی معماری و شهرسازی ایرانی بپردازد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، معماری و شهرسازی ایرانی ، هویت ملی ، میراث فرهنگی ، هویت بومی