بررسی تاثیر طراحی اقلیمی بومی بر شهرسازی معاصر (نمونه موردی،تبریز)

معماری پایدار یکی از جریانهای مهم معماری معاصر است،جریانی که عکس العمل منطقی در برابر مسائل و مشکلات به وجود آمده عصر صنعت به شمار می رود.همانگونه که می دانیم با انقلاب صنعتی و پیشرفت های فنی در عرصه معماری، معماری بومی اقصی نقاط دنیا که با توجه به طبیعت و محیط پیرامون خود شکل می گرفت و همساز با اقلیم سر بر می افراشت،به دست فراموشی سپرده شده است.از آنجایی که در معماری و شهرسازی پایدار سنتی شاهد بکار بستن راهکارهای بوم آورد و طبیعی واکولوژیک جهت حفظ و ارتقای شرایط زیستی مطلوب و همچنین به کارگیری بهترین روشهای ساخت و مصالح با محیط در جهت پیوند هرچه بیشتر فضاها با محیط و انطباق با آن هستیم. و با توجه به افزایش مصرف سوخت و انرژی و افزایش آلودگی هوا و محیط زیست و همین طور خطر کاهش سوخت های فسیلی و منابع زیرزمینی انرژی سعی شده است در این مقاله به بررسی طراحی اقلیمی بومی تبریز پرداخته شود و از آن در راستای بهبود و کاهش مصرف انرژی استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

شهرسازی معاصر ، معماری بومی ، راهکارهای بوم آورد ، سوخت های فسیلی ، معماری معاصر