طراحی مدل بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده در ایران بر مبنای نقشه ی جامع مشارکت بهره وران

بافت های فرسودهی شهری که با انباشت سرمایه گذاری های عظیم نسل های متمادی در اثر زمان تکوین یافته و بهفراخور مقتضیات هر دوره چهره عوض می نمود، امروز در رقابت با سایر بافت های شهری متاثر از توسعه تکنولوژیکی،تضعیف شده و قادر به پاسخگویی به نیازهای جدید ساکنان خود نیست. این شرایط در طول زمان، منجر به فراموششدن تدریجی بافت و عقب ماندگی بیشتر آن شده است. پژوهش حاضر نشان می دهد که مواجهه با این مسئله، با توجهبه تغییر مداوم نیاز های جامعه در طول زمان، نیازمند رویکردی پایدار خواهد بود. بر این اساس، این پژوهش به منظورمعاصرسازی بافت های مذکور، مدلی بر مبنای اولویت دهی به آرمان های جامعه ی محلی و تحقق آن از طریق ظرفیتسازی، توانمندسازی و ایجاد جریان آزاد اطلاعاتی تدوین نمود. این مدل که متکی به رویکرد نظری بازآفرینی پایدارشهری است، می تواند فرآیندی برای مشارکت واقعی شهروندان در بازآفرینی فضاهای با ارزش شهری باشد. این فرآیند باشناسایی و دسته بندی کلیه بهره وران و ترسیم نقشه جامع مشارکتی برای اجماع بین آن ها، همزمان به تحقق جامعه یفعال می انجامد که برای مواجهه با سایر مسائل بافت های شهری نیز راه گشا خواهد بود. پیروی از این فرآیند، میراثگذشته را از شرایط کنونی خارج و آن را تبدیل به ثروتی برای حال و آینده خواهد نمود.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی پایدار ، بافت ، مشارکت ، گفتگو ، مردم ، بهره وران