هویت ایرانی اسلامی در بناهای فرهنگی

هویت را می توان تجلی فرهنگ در محیط دانست. به بیانی دیگر هویت محملی برای قرارگیری مشمولات میباشد. همچنین می توان از آن به عنوان لایه ورود پدیده ها به شامل شدن در یک اجتماع یاد کرد. هویتپدیده ای است که در بستر تاریخی یک جامعه شکل می گیرد. با گذر زمان این حس هویت در فرد درونیمیشود و رفتار فرد را هدایت و نهایتاً جامعه را یکپارچه میکند. برای درک هویت معماری ایرانی می توان بابررسی اصول بناهای سنتی ایران و دریافت حکمت و عقاید حاکم بر آ نها عناصر هویت ساز معماری سنتی رادریافت. طبق نظر دکتر پیرنیا ویژگی ها ی معماری ایرانی شامل پنج اصل مردم واری، پرهیز از بیهودگی،نیارش، درونگرایی و خودبسندگی است که در همه بناهای سنتی به نوعی قابل مشاهده است. ما از لحاظهویتی و فرهنگی دچار بلاتکلیفی و سردرگمی هستیم، شاید به این دلیل که هنوز به درک درستی از مفهومواقعی هویت دست نیافته ایم. گذشتگان ما دارای نوعی معماری بودند که معمار حول آن به کار و خلاقیت میپرداخت. هرگاه برای بررسی هویت آثار معماری در کنار توقع در برداشتن میراث محیطی فرهنگی، موضوعکارکرد آنها را نیز مد نظر قرار دهیم، بهتر خواهیم توانست به ارزیابی مسئله بپردازیم و آن گاه می توانیم حتیآثاری را با هویت بیابیم که مستقل از میراث محیطی و فرهنگی مکان آن آثار باشد.

کلیدواژه ها:

هویت ، معماری ، فرهنگ ، ایرانی