بازنگری بر معماری مجموعه ورزش های زمستانی و ایجاد ارزش افزوده از برف در استان زنجان

ورزش های زمستانی روز به روز طرفداران بیشتری را مجذوب خود می کنند. جمعی از مردم به عنوان یک ورزش حرفه ای و بسیاری از آنان به عنوان نوعی تفریح به این ورزش ها روی آورده اند. با توجه به تغییر بافت اجتماعی نیاز به ایجاد چنین فضاهای تفریحی جمعی بیشتر احساس می شود. احداث دهکده ورزشی- تفریحی با استاندارهای روز دنیا می تواند هم در مقیاس منطقه ای و کشوری و هم فراتر از آن غرب قاره آسیا جهت برگزاری تورنمنت های آسیایی و جهانی ورزش های زمستانی مدنظر قرار گیرد. لذا با توجه به مولفه های انعطاف پذیری و دو عامل از معماری پایدار یعنی سازگاری و تبدیل پذیری، فرضیه مطرح شده در این پژوهش استفاده از پتانسیل و امکانات بالقوه طبیعت برای ایجاد ارزش افزوده در قالب معماری اماکن ورزشی و ایجاد فرصت های شغلی، رونق گردشگری و ارتقای سالمت جسمی و روانی جامعه می باشد.به نظر می رسد بهره گیری از فناوری های نو در ترکیب با عناصر و فرم های معماری بومی و سنتی امری بدیهی ست. از این رو بازنگری بر معماری مجموعه ورزش های زمستانی و ایجاد ارزش افزوده از برف با رویکرد احیای معماری بومی، هدف پژوهش حاضر بوده است. برای نیل به هدف پژوهش از روش توصیفی و تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و برداشت های میدانی در قالب بررسی آثار متخصصین، اقدام شده است.یکی از مسائل بنیادین در معماری مجموعه ورزش های زمستانی شناخت شرایط فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بستر طرح در کنار شناخت توپوگرافی و اقلیمی منطقه است، چرا که نیل به چشم انداز آتی طرح در گرو این جزییات و همگامی خلاق آن با فن آوری می باشد. در آخر نتیجه حاصله حاکی از این است که معماری برخوردار از روحیات رهایی )دیوانه وار بودن(، شوخ طبعی )داشتن تفکرات فانتزی( و سرکشی، بیشترین تعامل را با مخاطب ورزشکار خود داراست.

کلیدواژه ها:

معماری ، اماکن ورزشی ، ورزش های زمستانی ، ارزش افزوده ، معماری پایدار.