طراحی از منظر شناخت شناسی حکیمانه

این مقاله به شناخت ماهیت طراحی از منظر فلاسفه و حکما می پردازد تا دو واژه ی «طرحی» و «طراح» را از این پنچره مفهوم سازی کند. در این سیر، از متون متعدد فلسفه و حکمت کمک می گیرد تا با روش تحقیق توصیفی – تحلیل و راهبرد استدلال منطقی، ذهن مخاطب را تنویر کند. مقاله ی حاضر از شناخت شناسی در فلسله و حکمت آغاز می شود و به شناخت رابطه ی میان خدا، انسان و خلقت می پردازد، در ادامه، به اهمیت تکوین تدریجی این عالم و الگو گرفتن از ان در فرآیند طراحی و خلاقیت انسان صحه می گذارد. سپس خیال، عقل و شهود را ابزار موثر بر ادراک و خلاقیت اناسن بر می شمارد و دلالتهای حسی و عقلی و شهودی را راه های شناخت مطرح می کند. این مقاله به مفهوم سازی وحدت در کثرت، ثابت و متغیر، ماده و صورت در طراحی می پردازد. و تا تفاوت دو مفهوم «ابداع» و «خلق» را روشن کند. رابطه ی زیبایی و هنر با شخصیت و منش طراح، آخرین بحث مطرح شده در این مقاله است مقاله به این نتیجه می رسد که طراح حقیقی به «حیرتی» می رسد که از «افقی » ازلی برخاسته است.

کلیدواژه ها:

شناخت شناسی ، خلاقیت ، حکمت ، طراحی ، طراح