بهره گیری از سرمایه اجتماعی درجهت به سازی و نوسازی بافت های فرسوده نمونه موردی: محله آخوند واقع درشهرقزوین

وجود بخش عمده ای از بافت های فرسوده درون شهری و آثار آن براقتصاد شهر اهمیت توجه به برنامه ریزی بافت های فرسوده را روشن می سازد توجه به سرمایه اجتماعی دراینگونه بافت ها بهجهته توجه به شرایط ساکنین نیازها و خواست آنها گام موثریدرجهت بهسازی و نوسازی موفق بافت می باشد هدف عمده این پژوهش بکارگیری سرمایه اجتماعی درجهت تحقق اهداف بنرامه های بهسازی و نوسازی است دراین راستا ساکنین تعهدات و علایق آنها بهمحله شان بهترین تضمین جهت برنامه ریزی موفق تاثیر گذار براقتصادشهری است پژوهش حاضر برآن است که با مطالعه محله آخوند قزوین به عنوان نمونه موردی به ارایه راه کارهایی در زمینه بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده با بهره گیری از معیارهای تعیین سرمایه اجتماعی درمحلات بپردازد این پژوهش از نظر هدف از نوع کاربردی و توسعه ای از لحاظ روش انجام تحقیق توصیفی - تحلیلی بوده ودربخشی از کار از روش همبستگی استفاده شده است داده های کیفی با استفاده از مدل طراحی شده به صورت کمی و قابل سنجش تبدیل گردیده است و ارزیابی با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP صورت گرفته است نتایج حاصل از پژوهش نشانگر پایین تر از حد متوسط بودن میزان سرمایه اجتماعی درمحله آخوند با توجه به پاسخ ساکنیم می باشدکه این امر با توجه به قدمت و هویت بالای این محله بیانگر نیاز توجه بیشتر به این مساله درمحله می باشد

کلیدواژه ها:

بهسازی و نوسازی ، اقتصادشهری ، سرمایه اجتماعی ، بافت فرسوده ، محله آخوند قزوین