برنامه ریزی برای گسترش سیاست های مسکن گروه های کم درآمد شهری برای مهاربازار غیررسمی مسکن نمونه موردی شهر تهران

مهمترین روش برای رسیدن به هدف تامین مسکن گروه های کم درآمدشهری بهم پیوستن فعالیت ها بین بخشهای عمومی و خصوصی درجامعه می باشد که هرکدام به دنبال اهداف و منافع خود هستند این پیوستگی و هماهنگی بویژه دربخش مسکن نیازمند تدابیربرنامه ریزی می باشد دستیابی به چارچوبی برای برنامه ریزی مسکن با هدف تامین و تولید مسکن گروه های کم درامد موضوع اصلی این مقاله می باشد روش کار این مقاله آن است که با بهره گیری از شیوه های ارزیابی و تحلیل سیاست ها و مطالعه متون و برنامه های مربوط به بخش مسکن درسطوح مختلف امکان دستیابی به روندکار برنامه ریزی و محتوای برنامه هایی مناسب دستیابی به این هدف که بتوان میزان دخالت بخش عمومی در تصمیم گیری و تامین / تولیدمسکن را تعیین بررسی و تحلیل نمود فراهم می کند علاوه بر این چارچوب مقایسه ای فراهم می آورد تا بتوان از تجربیات بین المللی استفاده نمود و شرایط موجود سیستم برنامه ریزی مسکن شهر تهران را با تجربیات سایرکشورها مقایسه و ارزیابی کرده و بتوان ارتقا داد و درنهایت به این سوال پاسخ میدهد که عوامل سیاستگذاری برای مسکن گروه های کم درآمد شهری در شهر تهران کدام اندو برنامهریزی و سیاستگذاری دراین بخش چگونه بایدباشد

کلیدواژه ها:

مسکن ، گروه های کم درآمد ، بازار غیررسمی زمین و مسکن شهری ، برنامه ریزی مسکن