برآورد میزان تمایل به پرداخت برای بهبود کیفیت هوا درکلان شهر تبریز

برای دستیابی به اهداف توسعه صنعتی سالم و پایدار شناسایی پیامدهای گوناگون فعالیت های صنعتی شهری نظیر آلودگی هوا ضروری است مطالعه حاضر با تکیه برروش ارزش گذاری مشروط CVM) به ارزش گذاری منافع حاصل از کاهش آلودگی هوای کلان شهر تبریز در سال 1389 می پردازد با استفاده از مدل پروبیت و لاجیت تک گزینه ای میزان تمایل به پرداخت WTP شهروندان تبریزی برای بهبود کیفیت هوا محاسبه شده است نتایج نشان میدهد که حدود 24 درصد با ادامه روند تخصیص سرانه برای کاهش آلودگی هوا اظهار موافقت کرده و 76 درصد خواهان افزایش در میزان بودجه مربوط به کیفیت هواهستند تمایل به پرداخت آنان برای بهبود کیفیت هوا چند برابر هزینه و مخارج صرف شده برای کاهشآلودگی هوا است.

کلیدواژه ها:

روش ارزش گذاری مشروط ، تمایل به پرداخت ، آلودگی هوا