علل عدم تمایل مردم به سکونت در بافت های فرسوده تاریخی و راهبردهای مقابله با آننمونه موردی: محله شیخداد در شهر یزد

بافت تاریخی شهر یزد از ارزشمندترین بافت های شهری، به عنوان یک اثر با ارزشمطرح است. لزوم حفظ ارزش های این بافت در کنار تداوم جریان حیات در آن مساله ای است که چندان آسان نمی نماید. حفظ هر محلهبه صورت زنده و خودجوش مستلزم حضور ساکنان آن به ویژه اهالی بومی آن است. در این رابطه، تحقیق حاضر در پی شناسایی عوامل موثر بر جمعیت گریزی و مهاجرت از محله شیخداد و از آن طریق تشخیص راهبردهایحفظ، جذب و نگهداشت جمعیت در این محله است. نتایج تحقیق نشان داد: عمده ترین عامل مؤثر بر گریز جمعیت از این محله از منظر گروه بحث عدم همکاری کامل میراث فرهنگی برای نوسازی و تعمیر خانه ها؛ از منظراهالی تعدد وجود مخروبه ها و متروکه ها ؛ از نظر مسئولان شهری حضور افاغنه و از منظر شهروندان یزدی عدم سرمایه گذاری لازم دولت برای بهبود وضعیت کالبدی این محله است. تمام متغیرهای مؤثر بر برون رفت جمعیت منحصراً درونی نیستند. بخشی از آن ها معطوف به عملکرد سازمان ها در بیرون از این محله اند. از آنجا که عواملمؤثر بر برون رفت مردم از محله واجد ابعاد چندگانه است، تغییر رویه سازمان های محلی متولی مدیریت شهری به نوسازی جامع اجتماعی، اقتصادی– مدیریتی و کالبدی با تکیه بر مشارکت مردمی در جهت حصول دو هدف خرد توانمندسازیو اصالت بخشی » مهم ترین گام در این خصوص بشمار می رود. شروع این امر با پیشگامی دولت به منظور اعتمادسازی در قالب اجرای یک پروژه پرچمدار خواهد بود

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، علل برون رفت جمعیت ، محله شیخداد ، سوات ، راهبرد