جایگاه پیاده راه سازی در ارتقاء کیفیت منظرشهری (مطالعه موردی: خیابان مسجد جامع شهر یزد)

پیاده روی، ابتدایی ترین نوع حمل و نقل شهری است و میتواند ایمن ترین و راحت ترین آن نیز باشد.شهر ها در گذشته از قابلیت پیاده مداری بالایی برخوردار بودهاند و پیاده روی به عنوان اصلی ترین الگوی جابجاییمردم در داخل کانونهای زیستی مطرح بوده است . امروزه کیفیت و جذابیت فضاهای عمومی شهری به یکی ازمهمترین سنجه های توسعه یافتگی بدل گردیده است، همچنین به دنبال افزایش آلودگی هوا سیاستهای کنترلیمبنی بر کاهش استفاده از اتومبیل و سوختهای فسیلی در دستور کار قرار گرفته است. در این میان، پیاده راه ها بدلیلقابلیتهای خاص خود در ایجاد فرصت تعاملات اجتماعی و نیز به عنوان پهنه هایی چند عملکردی از نقشی اساسیبرخوردارند. هدف از انجام این پژوهش ، یررسی امکان ایجاد پیاده راه در محورهای شهری و سنجش تمایل حضورشهروندان از سه بعد کالبدی، کارکردی، ادراکی در محیط های پیاده مدار، بوده وهمچنین در پی پاسخگویی به اینسوال که چگونه میتوان با تنوع بخشی به کارکردهای موجود در محور مسجد جامع شهر یزد، امکان پیاده راه سازیآن را فراهم نمود، هستیم. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و بر اساس روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از نرمافزار SPSS انجام شده است. نتایج بررسیها و یافته ها نشان میدهد که محور مسجد جامع شهر یزد به دلیل هویت تاریخی فرهنگی آن و وجود کاربریهای فعال دارای پتانسیل تبدیل به پیاده راه می باشد.

کلیدواژه ها:

خیابان ، پیاده راه ، محورهای شهری ، محور مسجد جامع ، یزد