ارزیابی و اولویت بندی شاخص های شهر سالم در نقاط شهری (مطالعه موردی: استان مازندران)

رشد و توسعه روز افزون شهرها و به تبع آن گستردگی و پیچیدگی مسایل شهری سبب شد تا مناطقشهر ضمن جذب جمعیت و فعالیت, به مراکز اصلی تولید، خادمات، تجارت، سکونت و مصرف تبدیلشوند که در اغلب موارد، با معیارهاس زیست محیطی در تضاد بوده و مشکلا، بهداشتی فراوانی را به همراهدارد. امروزه اندیشمندان یکی از راه های رسیدن به توسعه پایدار شهری را داشتن شهر سالم بر می شمارند.شهری که در آن بین کلیه نیازهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی تعادل برقرار نموده و قادر است دربرابر فشارهای وارده از اطراف، واکنش مناسب بروز بدهد. هدف از این تحقیق شناسایی شاخص های شهرسالم و ارزیابی نقاط شهری استان مازندران و همچنین بررسی وضعیت بهره مندی نقاط شهری از شاخص هایتحقیق است. جهت ارزیابی و سطح بندی نقاط شهری از مدل آنتروپی و تکنیک ویکور استفاده شد. نتایجحاصله نشان داد که شهرستان ساری با بیشترین نزدیکی به جواب ایده آل رتبه اول و شهرستان جویبار باکمترین فاصله به جواب ایده آل رتبه آخر را میان شهرستانهای استان به لحاظ شاخص ها شهر سالم به خوداختصاص داده اند. همچنین بررسی ها نشان داد که شهرستان های غربی وضعیت مطلوب تری نسبت بهشهرستانهای شرقی داشته و لزوم توجه به شهرستان جویبار علی رغم نزدیکی به شهرستان های ساری وقائمشهر و بابل در مرکز استان، بیش ازپیش ضرورس به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

شهر سالر ، تکنی ویکور ، استان مازندران ، شاخص