استفاده از الگوی بازارهای ایرانی- اسلامی در طراحی فضای بین واحدهای تجاری، به منظور ارتقاء تعاملات اجتماعی (نمونه موردی: بازارچه عباسقلی خان شهر مشهد)

بازارهای ایرانی از گذشته تا کنون علاوه بر مکان مبادلات تجاری، محل بروز و ظهور فعالیت های اجتماعی و ارتباطاتانسانی بوده و به عنوان یک فضای شهری فعال و سرزنده عمل می نموده اند. این در حالیست که در شهرسازی معاصر، نقشبازار به عنوان عرصه ی ظهور و بروز زندگی جمعی، مورد کم توجهی و بی مهری قرار گرفته است. بر این مبنا هدف اینپژوهش استفاده از الگوی بازارهای ایرانی به منظور ارتقاء تعاملات اجتماعی در فضای بین واحدهای تجاری می باشد. به اینمنظور و با توجه به موضع پژوهش، این تحقیق از دو قسمت مختلف تشکیل شده است؛ در قسمت اول که مروری بر ادبیاتو مبانی نظری تحقیق است، از روش بررسی متون و اسناد مرتبط با بازارهای ایرانی و بعد اجتماعی فضای شهری استفاده میشود. در بخش دوم نیز، از روش پیمایشی و همچنین فرآیند طراحی شهری به منظور شناخت، تحلیل و طراحی محدوده موردنظر استفاده می گردد. یافته های تحقیق مبین این مطلب است که اصولی همچون تنوع کاربری و فعالیت، دسترسی آسان بهفضا، رعایت معیارهای آسایش عابر پیاده، برگزاری مراسم و آیین ها و خاطره انگیزی از جمله مواردی است که در بازارهایایرانی موجب حضور پذیری مناسب فضا گشته و در نتیجه فرصت برقراری تعاملات اجتماعی را فراهم کرده است. بر همیناساس، نتایج تحقیق حاکی از این است که با بکارگیری این اصول در فضاهای بین واحدهای تجاری امروزی نیز می توانزمینه ی مناسبی را برای ایجاد ارتباطات انسانی و ارتقاء تعاملات اجتماعی فراهم نمود.

کلیدواژه ها:

بازار ایرانی ، تعاملات اجتماعی ، فضای بین واحد های تجاری