تحلیل آمادگی واکنش و رویارویی خانوارهای شهر سیرجان در برابر خطر زلزله

حوادث طبیعی بدون آنکه بشر قادر به تأثیرگذاری مستقیم بر آن باشد رخ می دهند و زندگی اجتماعی رامختل می سازند. در بین حوادث طبیعی، شاید هیچکدام به اندازه فجایع ناشی از زلزله در شهرهای ایرانهولناک نبوده است. ازاین رو، در مقاله حاضر، به بررسی میزان آمادگی واکنش و رویارویی خانوارهای شهرسیرجان در برابر زلزله پرداخته شده است تا با بررسی آن راهکارهای مناسبی ارائه گردد. با توجه به مبانینظری موجود، دو فرضیه بدین عبارت ارائه شد: 1- میزان آمادگی واکنش و رویارویی اجتماعات محله ایشهر سیرجان در برابر زلزله از تفاوت معناداری برخوردار است. 2- بین میزان آمادگی واکنش و رویاروییاجتماعات محلهای شهر سیرجان و وضعیت اقتصادی- اجتماعی رابطه وجود دارد. جهت آزمون فرضیه ها مفهوم آمادگی واکنش و رویارویی از طریق روش شاخص سازی، تکنیک های AHP و SAW در قالب 14 معرف تعریف عملیاتی شد. داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه و روش نمونه گیری خوشه ای، و از 350 خانوار نمونه (بر حسب روش کوکران) بدست آمد واز طریق روشهای همبستگی پیرسون و اسپیرمن،واریانس یکطرفه وآزمون توکی تحلیل شد. نتایج بررسی فرضیه اول نشان داد که محلات از نظر آمادگی بایکدیگر تفاوت معنادار ندارند و فرضیه دوم مبنی بر رابطه میزان آمادگی واکنش و رویارویی با وضعیتاقتصادی – اجتماعی تایید می شود.