طراحی محیطی فضاهای گمشده با تأکید بر ارتقاء امنیت اجتماعی در بافت های تاریخی (نمونه مورد پژوهش: بافت پیرامونی مسیل دولت آباد یزد)

از جمله راهکارهای مفید در رفع ناامنی بافتهای فرسوده تاریخی، طراحی کارآمد و بهینه محیطمصنوع به منظور رفع فرسودگی های کالبدی و درنتیجه عملکردی و اجتماعی در راستای کاهش جرائمشهری می باشد که می تواند منجر به ارتقاء کیفیت های فضاهای شهری، افزایش رضایتمندیشهروندان و در نتیجه سرزندگی بیشتر این بافت ها شود. در مقاله حاضر پس از ذکر مقدمهای بر دلایلو ضرورتهای امنیت در حوزه مطالعات شهری، به نقش طراحی محیطی در کاهش وقوع جرائم و درنتیجه افزایش امنیت در فضاهای شهری اشاره می شود، سپس مفاهیم، تعاریف و اصول نظری بهاختصار مطرح و در نهایت پس از بررسی بافت پیرامونی مسیل دولت آباد یزد، استراتژی های مناسب بهمنظور افزایش سطح کیفیت زندگی شهری، بازگشت ساکنان بومی به بافت و در نتیجه افزایش حستعلق و امنیت؛ ارائه خواهد شد. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع توصیفی و تحلیلی است. نتایجاین پژوهش بر پایه پژوهش های کاربردی و اسناد تحلیلی، نشان از آن دارد که طراحی محیطی بهینهفضاهای شهری قالب راهکارهای اجرایی و راهبردی، میتواند به ارتقاء امنیت و در نتیجه کاهش میزانجرائم در این فضاها منجر شود.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، فضای شهری ، امنیت ، طراحی محیطی