تحلیل جامعه شناختی عدم تحقق اهداف شهرها ی جدید در ایران با تأکید بر مدیریت و برنامه ریزی سیستمی توسعه شهری

افزایش سریع و بی رویه شهر نشینی در ایران به علت تمرکز سرمایه گذاری ها، امکانات و ... در شهر های بزرگ موجب ماکروسفالی شهری شده است، که برای مهار رشد شهرهای بزرگ و مقابله با مسائل رشد شهرنشینی در آینده وزارت مسکن و شهرسازی در سال های اخیر سیاست احداث شهرهای جدید را مورد توجه قرار داده است. کشور ما الگوهای برنامه ریزی و طراحی شهری توجه یک طرفه به شهر نمی تواند پاسخگو باشد. در واقع حل بسیاری از مشکلات بایستی همزمان با توسعه موزون و یکپارچه کشور باشد. شهر یک سیستم مکانی- فضایی است که دارای اجزاء و عناصر کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، محیطی و ... می باشد. این اجزاء در ارتباط متقابل با هم نقش عمده ای در شخصیت کلی سیستم دارند. شهرهای جدید در نظام شهرنشینی ایران که با هدف حل مسائل و مشکلات شهری در ایران مطرح شدند با گذشت زمان اغلب دچار شکست شدند و دلایل زیادی در توجیه این عدم موفقیت و عدم تحقق اهداف شهرهای جدید در ایران بیان شده است. این مقاله به روش کتابخانه ای (اسنادی) انجام گرفته است. در این مقاله ضمن بررسی تحولات شهرهای جدید و دلایل عدم تحقق برخی از اهداف، مورد تجزیه تحلیل جامعه شناختی قرار گرفته است. و بررسی هایی در زمینه برنامه ریزی سیستمی در احداث و اداره امور شهرهای جدید انجام گردیده است. در آخر راهبردهایی در زمینه سیاست گذاری و برنامه ریزی در شهرهای جدید ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت و برنامه ریزی شهری ، فضای شهری ، توسعه در شهر ، شهرهای جدید ، تفکر سیستمی