تحلیل تخصیص بهینه بودجه عمرانی در شهرداری اصفهان (رهیافت برنامه ریزی آرمانی)

با توجه به اهمیت تخصیص بودجه در سازمانها، استفاده از الگوهای برنامه ریزی ریاضی در تخصیص بهینهبودجه نقش بسزای دارند. در این میان الگوی برنامه ریزی آرمان یک روش قوی و کارآمد در برنامه ریزی،تخصیص منابع و تصمیم گیری در مورد چندین هدف است. پژوهش حاضز به دنبال به کارگیری الگویبرنامه ریزی آرمان جهت تخصیص بهینه بودجه عمران در شهرداری اصفهان است و ازنظر هدف کاربردی ،ازنظر ماهیت و روش توصیفی _تحلیلی . جامعه آماری در این پژوهش شامل بودجه عمران شهرداری و کارمندانشهرداری است و در آن از بودجه شهرداری طی سالهای 1390 تا 1393 و کارمندان بخش برنامه و بودجه ومدیران و معاونین بخش های مختلف به عنوان نمونه استفاده شده اند و اهداف مطرح در طرح استراتژی توسعه شهری (CDS) به عنوان اهداف مدل و ردیف های اصلی مربوط به بودجه عمران به عنوان متغیرهای تصمیم مطرح در الگو در نظر گرفته شده اند که در این پژوهش به همه اهداف در مدل وزن یکسان داده شده و ضرایب فنی برای متغیرهای تصمیم با استفاده از پرسشنامه به دست آمده اند. به طورکلی دودسته محدودیت در این پژوهش درنظر گرفته شده اند که عبارتند از: سه محدودیت آرمان و دو محدودیت سیستم شامل قید مثبت بودن متغیرهاو برابر بودن مجموع متغیرهای تصمیم با کل بودجه در سال موردنظر. در پایان از نرم افزار لینگو جهت حل الگواستفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان دهنده آن است که تخصیص بودجه شهرداری در جهت تحقق اهداف CDS بهینه نبوده است و برای تحقق هر چه بیشتر این اهداف باید جهت گیری تخصیص بودجه به سمت متغیر تصمیم اول که همان برنامه ریزی و توسعه شهری است باشد.

کلیدواژه ها:

تخصیص منابع ، بهینه یابی ، برنامه ریزی آرمانی ، بودجه عمرانی ، استراتژی توسعه شهری