هویت بخشی به معماری شهرهای جدید با تأکید برمعماری ایرانی اسلامی شهر اصفهان

معماری و شهرسازی، هویت یک جامعه و طرز تفکر و شیوه زیست را به نمایش می گذارد. با شکلگیری موج شهرنشینی و ایجاد مکان های جدید سکونت (شهرهای جدید)، نیازها هم متحول شده استو نیز شاهد شکسته شدن قالب های نظم سنتی بوده که کارآیی خود را از دست داده و چنان تحت تأثیرتغییرات سریع قرارگرفته که هویت یابی، به موضوعی مهم و قابل تأملی تبدیل شده است. شهرهایجدید به دلیل فقدان پیشینه ی تاریخی به تدریج از حس و حال بومی خود خارج شده است و هیچگونه هویتی را در ذهن ساکنین خود القاء نمی کند. لذا تلاش این پژوهش بر این مقوله استوار است کهبا استفاده از الگوهای معماری ایرانی اسلامی به معرفی را هکارهایی جهت خلق هویت شهرهای جدید بپردازد. تحقیق حاضر به لحاظ روش و با توجه به ماهیت آن از انواع پژوهش های توصیفی-تحلیلی (ارزشیابی) است. همچنین به لحاظ هدف میتوان آن را جزو تحقیقات کاربردی طبقه بندینمود. در خلال این پژوهش از روش کتابخانه ای نیز استفاده شده است. نتایج بدست آمده در اینپژوهش نشان می دهد که مولفه های معماری سنتی ایرانی اسلامی قابلیت معاصر سازی دارند و می –توان آنها را به شهرهای جدید، شهر اصفهان تعمیم داد. هم چنین توجه به تنوع فرهنگی در ساخت وساز و معماری شهری می تواند موجب ماندگاری شهروندان و ایجاد حس تعلق مکانی ساکنین شده ومسئولیت پذیری را به عنوان اصلی ترین عامل در ایجاد محیطی برای زندگی ارتقاء دهد و مانع بروزبحران های هویتی و عواقب منفی آن شود. استقلال فرهنگی شهر ، تحرک اجتماعی، ماندگاری وعلاقمند ساختن ساکنان به شهر را تضمین می کند.

کلیدواژه ها:

هویت ، شهرهای جدید ، معماری ایرانی اسلامی ، شهر اصفهان