بررسی عدالت اجتماعی در شهر (نمونه موردی: منطقه یک شهرداری مشهد)

انجام مطالعات شهری با دیدگاه عدالت در سا لهای اخیر به عنوان یکی از رویکردهای مهم شناخته شده است.در این رویکرد به شاخص های مختلفی پرداخته می شود که میزان دسترسی به خدمات شهری و ارزشافزوده زمین ، از جمله مهم ترین آن هاست.یکی از روش های بهینه ارائه خدمات برای تحقق این امر تقسیم یک شهر به عنوان یک سیستم به مناطق مختلف و ارائه خدمات شهری متناسب با ویژگی جمعیتی است امروزه تأکید برابعاد کمی رشد در بسیاری از کشورها به ویژه در کشورهای رو به پیشرفت،منجر به دو قطبی شدن شهرها شده است.از مهم ترین پیامد های رشد شتابان شهرنشینی و توسعه فیزیکی شهرهای کشور در دهه های گذشته،پاشیدگی نظام توزیع مراکز خدماتی شهری بوده که زمینه ساز نابرابری اجتماعی شهروندان و میزان برخورداری از کاربری های مختلف خدمات شهری بالاخص در بافت قدیم شهر شده است. لذا انجام مطالعات شهری با دیدگاهعدالت اجتماعی در سال های اخیر به عنوان یکی از رویکردهای مهم شناخته شده است.در این رویکرد به شاخص های مختلفی پرداخته می شود که میزان دسترسی به خدمات شهری و ارزش افزوده زمین ،از جمله مهم ترین آنهاست. در این راستا هدف این مقاله شناخت مفهوم عدالت اجتماعی در شهر و مقایسه تطبیقی عدلات اجتماعیدر محلات آبکوه و سجاد شهر مشهد با در نظر گرفتن سطوح خدماتی محدوده مورد مطالعه می باشد.روش کار در این مقاله توصیفی –تحلیلی می باشد.نتایج این تحقیق نشان می دهد که با وجود قرار گرفتن محدوده بافت فرسوده آبکوه در بطن منطقه یک شهرداری،تفاوت های بسیار چشم گیری با سایر محدوده های منطقه یک بالاخص محدوده سجاد دارد. با مقایسه به عمل آمده میان محدوده بافت فرسوده آبکوه و سایر محدوده در منطقه یک شاهد عدم برقراری عدالت در میان محدوده آبکوه و سایر محدوده های منطقه یک می باشیم

کلیدواژه ها:

عدالت اجتماعی ، خدمات شهری ، نابرابری منطقه ای ، منطقه یک شهرداری شهرمشهد ، بافت فرسوده آبکوه