بررسی توزیع فضایی خدمات شهری با استفاده از مدل تاپسیس (مطالعه موردی شهر ایلام)

در عصر حاضر اصلی ترین ع امل بحران های جوامع بشری، ریشه در نابرابری های اجتماعی و فقدان عدالت دارد؛ یکی از دل مشغو لی ها ی برنامه ر یزی در فضاها ی شهر ی بو یژه کلانشهرها ی کشور ، طراح ی ومکان یابی فضاهای خدماتی مناسب ومطلوب می باشد. در همین راستا، برنامه ریزی شهری بطور عام و برنامه ریزی توسعه پا یدار شهرها به طور خاص، به دنبال نظم بخش یدن به فضاها ی شهر ی از لحاظ دسترس ی بهامکانات و خدمات شهر ی و توز یع مناسب کاربر ی ها ی مختلف شهر ی است هدف از این پژوهش، شناسایی سنجه های پایداری شهری و میزان دسترسی به نیازهای اساسی زندگی در نواحی 14 گانه شهر ایلام می باشد .بدین منظور، با استفاده از شاخصهای اجتماعی، اقتصادی ،فرهنگی ،آموزشی و .. وضعیت پایداری مورد سنجش قرار گرفته است.تجزیه و تحلیل و سنجش شاخص های بدست آمده ، وجود ناپایداری را در محدوده های مورد مطالعه تایید می کند؛ به گونه ای که ناحیه یک (ناحیه مرکزی شهر ) از نواحی قدیمی شهر ، میزان پایداری و دسترسیبه نیازهای اساسی زندگی بیشتر از سایر نواحی است و نواحی بان بور ، سبزی آباد و بان برز ناپایدارترین نواحی شهری ایلام به لحاظ دسترسی به منابع و امکانات شهری می باشد . بر این اساس می توان چنیناستنباط نمود ؛ که توسعه فضایی - کالبدی شهر و دسترسی به شاخصهای توسعه انسانی ، در شهر ایلام با پایداری شهری متناسب نیست . از این رو، توجه به سنجه های پایداری شهری، بویژه دسترسی به فضایآموزشی، بهداشتی ، سبز، مراکز تفریحی و ورزشی و ... افزایش سرانه این کاربری ها می تواند موجب اف زایش سرزندگی محیط شهری و پایداری توسعه شهری باشد

کلیدواژه ها:

سنجه های پایداری ، سرزندگی ، شاخص توسعه انسانیHDI) نواحی شهری ، شهر ایلام