تحلیل دسترسی به خدمات آموزشی شهری از دیدگاه عدالت فضایی در شهر زنجان

عدالت فضایی در شهر، زمینه ساز حفظ منافع گروه های عام و خاص به منظ ور گسترش بهینه منابع شهر،درآمدها و هزینه هاست تا در راستای راهبرد فقرزدایی گام برداریم و در چشم انداز ترس یم شده ، نظاره گرتبعیضات اجتماعی نباشیم . بروز نابرابری فضایی مناطق شهری از جهت توزیع عادلانه ی خدمات آموزشی شهری یکی از این تبعیضات اجتماعی است . یکی از روش های بهینه ارائه ی خدمات، تقسیم یک شهر به عنوانیک سیستم به مناطق مختلف و ارائه ی خدمات شهری متناسب با ویژگی جمعیتی است . با بررسی های صورت گرفته شهر زنجان با نرخ رشد بیش از 2 درصد از جمعیت 286295 نفر در سال 1375 به 349713 نفر درسال 1385 افزایش یافته است این روند افزایش آهنگ خدمات رسا نی آموزشی را نامتعادل کرده و نیازمندبررسی و کاوش عدالت فضایی و اجتماعی این شهر است. هدف از این مقاله بررسی وضعیت توزیع فضایی دسترسی به خدمات آموزشی در مناطق شهری زنجان است . در این پژوهش با استفاده از افزونه ی V4 SANET فاص له تک تک نقاط بلوک های آماری تا تمامی نقاط آموزشی محاسبه گردید . برای تحلیل الگویسراسری توزیع مکانی دسترسی به خدمات آموزشی و جمعیت دانش آموز از آماره ها ی سراسری Gعمومی گتیس/اووردI و General G) (Getis-Ord مورانMoran's I)و برای متغیرها از آماره محل یGi*گتیس اوورد Getis-Ord Gi*)برای بیان الگوهای محلی استفاده شد. نتایج حاکی از کاهش دسترسی ها از مرکز به پیرامون به خدمات آموزشی و عدم توزیع فضایی مطلوب خدمات آموزشی بر اساس جمعیت دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

عدالت فضایی ، خدمات آموزشی شهری ، تبعیضات اجتماعی ، شهر زنجان