نگرشی مبتنی بر توسعهی پایدار براساس اصول زیستمحیطی برای برنامهریزی شهری (مطالعه موردی: الویتبندی فضایسبز برای سه منطقه شهر مشهد با روش شباهت به گزینه ایده آل فازی)

پارکهای شهری بخشی از فضاهای سبز عمومیاند که علاوه بر دارا بودن جنبههای تفریحی- فرهنگی ومحیطزیستی، جنبه خدماتدهی به مناطق مختلف شهر را نیز دارند، هدف این مقاله الویتبندی فضای سبزبعنوان یکی از ارکان برنامهریزی شهری برای سه منطقه مشهد براساس توسعهپایدار میباشد،در این مقاله از روش شباهت به گزینهی ایدهآل فازی که برای رتبهبندی و انتخاب گزینه برتر با در نظرگرفتن معیارهایمختلف به کار میرود،استفاده شده است ویکی از مهمترین روشهای تصمیمگیری چند شاخصه میباشد.برای این منظور با ارائه پرسشنامه به کارشناسان،تعداد 7معیار مهم وتاثیرگذار در ایجاد فضای سبز شهری تعیین ووزندهی آنها محاسبه گردید.نتایج نشان داد که در نهایت منطقه 12 به دلیل دارا بودن بیشترین شاخص شباهت دارای رتبه اول و منطقه 10 و 5 در رتبه های دوم وسوم قرار دارند.بنابرین منطقه 12 برای ایجاد فضای سبز در الویت اول و منطقه 10 و 5 در الویتهای بعدی قرار میگیرند

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، شباهت به گزینه ایدهآل فازی ، معیار ، شاخص شباهت