نانو تکنولوژی، حرکت به سوی مصالح پایدار و معماری سبز

باتوجه به افزایش روز افزون تولید گازهای گلخانه ای و گرم شدن کره زمین و به خطر افتادن محیط زیست و اهمیت پایداری انرژی و تولید انرژی های پاک حضور معماری در این عرصه بسیار مهم و قابل توجلهمی باشد. امروزه معماری پایدار در تمام زمینه های مربوطه از مسای روز دنیای معماری می باشد که فناوری نانو در این زمینه نقش پررنگی را بخصوص از طریق مواد و مصالح مصرفی ساختمان می تواند ایفا کند. ایننقش بطور مثال در چگونگی پراختن به این موارد که چطور می توان به کمک فناوری نانو مواد و مصالحی با استحکام بیشتر سبک تر و ارزان تر را نسبت به مواد فعلی در اختیار داشت چگونگی مقاوم کردن بیشترمواد و مصالح در برابر تغییرهای جوی و باران های اسیدی و خوردگی های ناشی از واکنش های شیمیایی در حین اجرا و ساخت عایق کردن مواد ومصالح در برابر گرما و سرما و صوت در جهت کاهش مصرف انرژی و اینکه فناوری نانو در این زمینه ها به چه دستاوردهایی رسیده و یا خواهد رسید مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین استفاده از مواد و مصالح هوشمند و حتی خود ترمیم به کمک این فناوری بررسی نانو تیوپ ها و نانو وایرها و نقش آن ها در جهت بهبود مسایل فوق و همچنین استفاده از حسگرهای زیستی برای درکمحیط اطراف و دستاوردهای این فناوری روز دنیا در جهت تولید و نور که در ساختمان ها و فضای معماری بسیار دارای اهمیت می باشد. بنابراین هدف اصلی این پژوهش، تلاش برای بازشناسی مفهوم نانو تکنولوژی در معماری پایدار و حرکت به سمت مصالح ساده ای است که این بار در مقیاس نانو طراحی شده است؛ تا ابزاری ساخته شود که کارهای سحرآمیزی انجام دهد. ساختمان هایی که در حال و آینده بی نیاز از انرژیدر طبیعت کربنی از شبکه های انرژی خارجی استفاده نمی کنند. روش پژوهش دارای رویکردی تحلیلی و اسنادی است که با بهره گیری از منابع موجود به شناسایی نانو مواد و نقش آن ها در ساختمان های امروز و آینده می پردازد.

کلیدواژه ها:

نانو تکنولوژی ، نانو مواد ، معماری پایدار ، محیط زیست ، طراحی پایدار