ارزیابی آسیب پذیری بافت های شهری با استفاده از روش همپوشانی لایه ها نمونه موردی محلات تپه قوپال و شریف آباد شهر سنندج

این پژوهش بر آن بوده است تا با بررسی شاخص های فرسودگی در بافت های شهری، ضمن مشخص نمودن بافت آسیب پذیر به ارائه راهکارهایی برای پایدار نمودن این بافت ها بپردازد. در این پژوهش که مبتنی بر روش تحلیلی توصیفی بوده است، اطلاعاتمورد نیاز از طریق برداشت های میدانی و مطالعات کتابخانه ای جمع آوری شده است. به منظور تحلیل داده ها و شاخص ها در از مدل AHP و همپوشانی لایه ها در سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که قسمت هایی که دارای حداکثر فرسودگی و آسیب پذیری می باشند به طور متوسط از نظر کلیه عوامل دارای شرایط نامناسبیمی باشند. در واقع تراکم جمعیتی بالا، بالا بودن بعد خانوار، پایین بودن مالکیت ساختمان، ضریب اشغال بالا، کوچک بودن قطعات، معابر با عرض کم و بن بست، عدم دسترسی به فضاهای باز و مناسب و عمر بالای ساختمان ها و مقاومت پایین سازه ها در برابر زلزله از ویژگی های این محدوده است. در بخش پایانی پژوهش به ارائه راهکارهایی برای کاهش آسیب پذیری محلات مورد مطالعهاشاره شده است از جمله: ایجاد سلسله مراتب معابر و فضاهای باز، رعایت همجواری کاربری ها، تخریب و بهسازی کاربری های فرسوده و قدیمی، قانونمند ساختن ساخت و سازها و رعایت آیین نامه 2022 ، افزایش امکانات به منظور مقابله با مخاطرات طبیعی از جمله زلزله، می باشد

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، بافت فرسوده ، پایداری ، AHP ، هم پوشانی لایه ها