نقش انعطاف پذیری در فضای آموزشی دانشکده معماری براساس اصول مبنای خلاقیت

آشفتگی فضاهای آموزشی معماری درایران و نبود کیفیت فضایی که فرددرآن آموزش می بیند برکیفیت یادگیری وهدفمند کردن ذهن دانشجو و تحریک قوه خلاقه ی او از ضعف های آموزش معماری ما می باشد . درنتیجه با ازبین رفتنخلاقیت درروند آموزش، درصورت ضعف فضا، امکان طرح بهینه فضا را در روند آموزش کاهش می دهد. آموزش معماری امری چالش برانگیز است که وابسته به عوامل متعددی می باشد که یکی ازاین عوامل موضوع خلاقیت است. این مقالهدرطرح دانشکده هنر ومعماری سعی در بروز نقش انعطاف پذیری در فضاهای آموزشی بر اساس اصول مبنای خلاقیتدرونی دانشجویان می باشد و ازاین راستا به بررسی آن در چارچوب آموزشی می پردازد. نتیجه استفاده ازتکنیک هایخلاقانه ای نظیر انعطاف پذیری علاوه براینکه درارتقای کیفیت آموزشی موثر است و منجر به خلق یک اثرمعماری نو میشود، دستیابی به طرحی عالی است که کارایی سازه ای نیازهای عملکردی و زیبایی شناسی درآن با یکدیگرترکیب شده اند و این نوع بهره گیری ازساختارهای طبیعی بصورت تقلید محض نیست. روش تحقیق مقاله حاضر توصیفی و تحلیلی وبرپایه مطالعات و یافته های کتابخانه ای اسنادی و مدارک و یافته های علمی معتبر و جدید است. این مقاله به طراحی بهمثابه نوع مساله گشایی خلاق می نگرد

کلیدواژه ها:

آموزش ، خلاقیت ، فضا ، دانشکده هنر ومعماری ، انعطاف پذیری