رهیافتی بر مفاهیم توسعه پایدار در فضای سبز شهری با رویکرد معماری پایداری در منظرپردازی پیادهراه ها و حاشیه مسیل های درون شهری

پیشرفت شهرنشینی و نیاز روز افزون انسان ها به تکنولوژی از عوامل جدایی ناپذیر رشد و توسعه روز افزون شهری است. این توسعه، اجتناب ناپذیر و سریع، چهره محیط زسیت را دگرگون ساخته و باعث تغییر نوع و شکل فضاهای تفریحی شدهاست. با رشد شهرها و حومه ها، میل شدید به یکنواخت ساختن مناظر خیابانی پدید آمد، که این وجه تمایز شهرها و کشورها شد. مقاله حاضر در تلاش است به شناسایی و تحلیل مهم ترین معیارهای طراحی منظر در حاشیه مسیل های درون شهریبپردازد. چنین به نظر میرسد ، این منظر شهری است که سبب شکل گیری برنامه ریزی چند عملکردی منظر پایدار درحاشیه مسیلهای درون شهری میگردد . در این مقاله سعی شده است که شاخصه های منظرپردازی و طراحی در ساماندهی مسیل های درون شهری و پیادهراهها را که به لحاظ کارکردی با حوزه های اصول پایداری منطبق هستند مورد بحث و بررسی قرار گیرد. بدیهی است توجه به فاکتورهایی چون پیوستگی، انعطاف، کوتاهی، زیبایی و امنیت، ایمنی، سرزندگی، تسهیلات عمومی، رویکردهای محیطزیست، دسترسی ها و کنترل سیلاب ها و روان آب ها را میتوان در سیاستهای منظرپردازی در مسیل های درون شهری و پیادهراهها با توجه به توسعه پایدار موثر دانست

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، فضاهای سبز شهری ، پیادهراه ها ، مسیل های درون شهری