نقش موسسات خیریه در توانمندسازی و بهبود وضعیت اجتماعی حاشیه نشینان مطالعه موردی: محله گلمغان شهر اردبیل

اسکان غیررسمی در ایران مانند بسیاری از دیگر کشورهای جهان، پدیده ای رو به رشد می باشد که شهرهای کشور را با مسایل جدیدی روبرو ساخته است. از این رو ساماندهی و توانمندسازی جوامعی که با اسکان غیررسمی مواجه شده اند، می تواند راهگشایبسیاری از مشکلات پیش آمده در این جوامع باشد. شهر اردبیل یکی از کلان شهرهای کشور می باشد که در سالیان گذشته با اسکانغیر رسمی مواجه شده است. این تحقیق در جهت ارائه راهبردهای توانمند سازی و بهبود وضعیت اجتماعی حاشیه نشینان شهر اردبیل محله گلمغان ، با تأکید بر نقش مؤسسات خیریه بوده است. روش تحقیق در این بررسی از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که در آن ازمطالعات کتابخانه ای استفاده از اسناد، کتب، منابع نوشتاری، مقالات، منابع اینترنتی و مطالعات میدانی مشاهده مستقیم، گفتگو و مصاحبه با اهالی و رجوع به ارگان ها و سازمان های مرتبط با مؤسسات خیریه ، استفاده شده است. جامعه آماری در این تحقیق کلیه ساکنین محله گلمغان می باشد. نتایج به دست آمده حاکی از آن می باشند که نقش مؤسسات خیریه در سطح محله گلمغان در جهتتوانمندسازی اهالی روندهای متفاوتی را طی می کند، به طوری که سازمان بهزیستی، بنیاد شهید و امور ایثارگران و کمیته امداد امام خمینی ره به افراد تحت پوشش خود در این محدوده ها خدمات رسانی می کنند، اما مساجد و هیئت های مذهبی به کلیه افراد نیازمند تسهیلات ارائه داده و کمک رسانی می کنند و صندوق های قرض الحسنه مردم نهاد برپاشده در خانه های خود اهالی نیز درجهت کمک مالی به اعضای شرکت کننده در آن نقش مؤثری را دارد. در این میان استفاده از سرمایه اجتماعی اهالی گلمغان که برمبنای اعتماد متقابل آنها شکل گرفته است می تواند به کمک سازمان ها و موسسات خیریه که قصد کمک رسانی به اقشار نیازمند را دارند بیاید.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، فقر ، توانمندسازی ، موسسات خیریه ، محله گلمغان اردبیل