چالشهای قانونی استقرار مدیریت شهری پایدار در ایران

امروزه و پس از تحولاتی که طی چند دههی اخیر و با سرعت گرفتن فزایندهی شهرنشینی و پدید آمدن کلانشهرها درسطح جهان روی داده، لزوم بازنگری در مدیریت شهری و وظایف آن مطرح شده است، تا بدین وسیله شهرها به مراکز رشدو پویایی اقتصادی و اجتماعی در چارچوب ملی بدل شوند و نه تنها برای جمعیت ساکن، بلکه برای جمعیت تمام کشور، آفرینشگر فرصتهایی ارزنده به منظور رفاه و توسعه باشند. هدف از تحقیق حاضر نیز پرداختن به همین مهم و نشاندادن اهمیت و ضرورت بازنگری در قوانین شهری و کشوری به منظور تحقق مدیریت پایدار شهری است. عمده روش به کار گرفته شده در این تحقیق روش تحلیلی- تطبیقی است و به منظور جمعآوری اطلاعات نیز از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانهای عمل شده است. به منظور تحلیل اطلاعات حاصله نیز ابتدا با استفاده از روش SWOTمسائل و مشکلات اساسی مدیریت شهری در قالب قوانین و مقررات موجود شناسایی شده و در انتها بر مبنای مشکلات شناسایی شده، راهبردهایی به منظور بهبود وضعیت مدیریت شهری در ایران پیشنهاد شده است.نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که عواملی از قبیل: عدم شفافیت برخی از قوانین و مقررات شهری، نداشتن ضمانت اجرایی در مورد برخی از آنها ،تمرکز گرایی، لزوم بازنگری و بههنگامسازی مکانی و زمانی قوانین مرتبط با مدیریت شهری،لحاظ نشدن مقولهشهروندمداری در قوانینومقرراتشهری با توجه به سیاست تمرکززدایی در برنامههاوقوانین کلان کشوریو ... از جمله مهمترین چالشهای قانونی است که امروزه سیستم مدیریت شهری در ایران با آن روبرو است. از طرفی تحلیل مطالعات انجامشده بیانگر آن استکه راهبردهایی از جمله:ارائه نظام واحد مدیریتشهری و حذف دستگاههایتصمیمگیرندهو موازی در شهر، رفع ابهام از قوانین و مقررات شهری، کاهش فاصله بین محتوای قوانین تا اجرای آن، شفافسازی نظام درآمد و هزینهایی سیستم مدیریت شهری و طراحی نظام درآمدی شهرداری در قالب نظام کلان اقتصادی کشور، مشارکت مستقیم مردم در تصمیمگیریهای شورا و شهرداری، تشکیل شورایارهای محلی، اعطای اختیار حق وتو به شهردار در برابر مصوبات شورای شهر و... در ارتقاء جایگاه قانونی کشور در ارتباط با مدیریت پایدار شهری بسیار موثر و مفید خواهد بود.

کلیدواژه ها:

شهر ، مدیریت شهری ، قوانین شهری ، مدیریت شهری پایدار ، ایران