بررسی معیارهای مطلوبیت پیادهراهها با تاکید بر مفهوم حس مکان نمونه موردی: میدان شهرداری رشت

امروزه یکی از چالشهای پیش روی شهرهای بزرگ، سرسپردگی بیش از حد به حرکت سواره و در نتیجه غفلت از حضور و حرکت پیاده است. رشد شهرنشینی و ازدیاد وسایل حمل و نقل موتوری موجب از دسترفتن مقیاس انسانی در شهرها، نابودی فضاهای سرزنده شهری، افزایش تراکم و تصادفات شده و ایمنی عابران پیاده را با تهدید مواجه نموده است. در شرایطی که پیادهروی از پایدارترین روشهای حمل و نقل بوده و ضمنبرآورده سازی کیفیاتی چون سرزندگی، تنوع و انعطاف پذیری شهری، از جنبههای مختلف کالبدی، اجتماعی، زیست محیطی، فرهنگی و اقتصادی تحقق توسعه پایدار را ممکن میسازد. هدف اصلی پژوهش حاضر با تاکیدبر افزایش کمیت و کیفیت پیادهراهها، شناسایی معیارهای مطلوبیت پیادهراهها با تاکید بر مفهوم حس مکان است. بدین منظور میدان شهرداری شهر رشت به عنوان نمونه مطالعاتی، مورد ارزیابی قرار گرفته است. روشپژوهش بر اساس نوع اطلاعات و نحوه دسترسی به منابع، اهداف و نیازها توصیفی میباشد. سپس از روش موردی- زمینهای برای ارزیابی محدوده مطالعاتی استفاده شده که در این میان از تکنیک پرسشنامه و تحلیل در نرم افزار SPSS با آزمونهای T ، پیرسون و رگرسیون چندمتغیره هم بهرهگیری شده است. نتایج گویایآن است که شاخصهای کالبد، پنداشت و رفتار تبیین کننده حس مکان در پیادهراهها بوده و از مجموع زیرشاخصهای مرتبط با این سه، کاربری همگانی در فضای باز، گوناگونی و رخنه دید در کنار نماسازی بدنه- های پیادهراه بیشترین شدت تاثیر را در مطلوبیت آن در اختیار دارند.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، پیادهراه ، فضای شهری ، حس مکان ، مطلوبیت