نقش مدیریت خطر پذیری در کاهش وقوع جرم و بزه درزمان زلزله مطالعه موردی بخش مرکزی تهران

تجارب زلزله های اخیر جهان و ایران نشان می دهد که جرم و بزههای انجام شده در مناطق زلزله زده، یکی از مهمترین حوادث بحران زا در این مناطق بوده است، لذا ارزیابی دقیق این پدیده و کسب آمادگی لازم برای رویارویی با آن و مدیریت بحران امریاجتناب ناپذیر می باشد. ضرورت فوق موجب مطالعه و بررسی ارتباط بین جرم خیزی و تشدید آن در زمان زلزله فرضی، با توجه بهتجارب زلزله های اخیرکشور هائیتی 12 ژانویه 2۲1۲ (، زلزله شیلی ) 22 فوریه 2۲1۲ ( وزلزله بم ) 5 دیماه 1382 گردید. در اولینمرحله، با توجه به وقوع بیشترین جرایم در بخش مرکزی تهران، تجزیه و تحلیل داده ها و استخراج نقشه های این محدوده ازجمله: نقشه آسیب پذیری با استفاده از سناریو فعال شدن گسل ری که بیشترین تخریب را در این بخش ایجاد می کند و نقشه پراکنش جرم و بزه انجام شدکه موجب دستیابی به اولین دستاورد این تحقیق یعنی مدلی گویا برای شناخت نقاط بحران زا در بخش مورد نظر گردید. دیگر دستاورد این تحقیق، دریافت مدلی مبتنی بر ظرفیت های مکانی و انسانی موجود مانند: ظرفیت هاینیروهای مسلح و مساجد و استفاده از این پتانسیل های بالقوه برای مقابله با مسائلی همچون جرم و بزه در زمان حادثه زلزله در سطح منطقه می باشد این مدل مبتنی بر نقشه های مکانمند بوده و حیطه های مدیریت خطر پذیری را به خوبی مشخص می نماید در پایان ضمن ارائه پیشنهاداتی مبتنی برتشکیل کارگروه هماهنگی مدیریت ریسک در پایگاه های مورد نظر که دارای سازه هایواجد استانداردهای لازم برای مقاوم بودن در برابر زلزله می باشند و شناسایی نیروهای توانمند در این نوع از مدیریت تاکید شده است.

کلیدواژه ها:

جرم و بزه ، مدیریت بحران ، زلزله ، آسیب پذیری ، تهران