بررسی رویکردها و راهکارهای مداخله در بافتهای فرسوده شهری- مطالعه موردی :تجارب نوسازی تهران

امروزه و با توجه به تحولات سریع علمی و فنی و به تبع آن دگرگونیهای اقتصادی ، اجتماعی در شهرها و همچنین مطرح شدن نظریه توسعه پایدار شهری ، اهمیت نوسازی و بهسازی بافتهای فرسوده بیش از پیش مشخص می شود. در این مقاله سعی شده باتحلیل اقدامات انجام شده به آسیب شناسی این طرح ها و بررسی رویکردهای مداخله و راهکارهای جذب سرمایه جهت بهسازی و نوسازی پایدار بپردازیم . روش پژوهش توصیفی – تحلیلی با استفاده از مطالعات اسنادی، مصاحبه وپرسشنامه است . بر اساس مطالعه تجربیات و مقایسه تحلیلی طرح های نوسازی در کل کشور – از جمله مشهد ، اصفهان ، کرمان ، شیراز ، کرمان و ... می-توان به عامل مهم ناهماهنگی در طرح ها و موفقیت پایین آنها اذعان نمود . این امر در تجربه های نوسازی در تهران به خصوص در طرح بزرگراه نواب ، محله سیروس ، محله امامزاده عبدالله و ... اثرات اقتصادی، فرهنگی و زیست محیطی بسیاری را در پی داشتهاست . با تحلیل آماری از پرسشنامه ها ، چنین استنتاج می شود که مسئله نگاه مقطعی و گذرا به بافتهای فرسوده با 39 درصد وپایین بودن اعتماد ساکنین به امکان استفاده از وامهای نوسازی با 87 درصد در کنار مشکلات اقتصادی و زیست محیطی مهمترین علل زمینه ساز در مشارکت یا عدم مشارکت مردم در طرحها است . لذا در کنار ضرورت اقدام در بافتهای فرسوده به صورت امری پایدار ، برنامه ریزی و شناسایی زمینه های مشارکت فعال بخش خصوصی امری اجتناب ناپذیر است

کلیدواژه ها:

رویکرد ، راهکارها ، مداخله ، بافت فرسوده ، نوسازی تهران