بررسی روند رشد کالبدی و توسعه فیزیکی مناطق حاشیه نشین و تأثیر آن بر وضعیت شهرنشینی کلان شهرهای ایران مطالعه موردی: شهرک حجت

پدیده اسکان غیر رسمی که امروزه با مفاهیم اسکان نابهنجار، آلونک نشینی، زاغه نشینی و همانند آن شناخته می شود، از دهه 0391 تاکنون در کشورهایی که بر آن ها نظام سرمایه داری چه سرمایه داری مرکزی و چهپیرامونی حاکم بوده رخنمون داشته است. ویژگی های کلی این نوع سکونت در ایران عبارتست از ساخت و ساز خودروی و غیر قانونی، سطح نازل کاربری های مورد نیاز، اشتغال غیر رسمی، عدم سنخیت با بقیه شهر و ....هدف ازنوشتار حاضر بررسی میزان تأثیر منطقه حاشیه نشین شهرک حجت بر چگونگی وضعیت شهرنشینی کلان شهر مشهد، بررسی روند رشد کالبدی آن و هم چنین تعیین جهات بهینه رشد و توسعه این شهرک می باشد.در جمع آوری اطلاعات از روش های کتابخانه ای اسنادی و میدانی استفاده شده است و هم چنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزارهایی همچون ARC GIS.Arc view,RS,excel ,spss استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که شهرک حجت از نظر اسکان جمعیت مهاجر و تعدیل وضعیت شهرنشینی شهر مشهد باتوجه به روند فزاینده جمعیت آن نقش مثبتی را ایفا کرده است، هم چنین نتایج بدست آمده از آزمون پیرسن نشانگر وجود ارتباط مستقیم و مثبت بین دو متغیر جمعیت و مساحت و در نتیجه گسترش افقی شهرک حجت است که این گسترش عمدتاً به طرف جهات جنوب غرب، شرق و شمال می باشد.در نهایت برای ساماندهی وضعیت شهرک حاشیه نشین حجت در حوزه های مختلف حقوقی، فرهنگی، مدیریتی و خدماتی پیشنهاداتی سازنده ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

توسعه فیزیکی ، کلان شهر مشهد ، شهرک حجت ، اسکان غیررسمی