جایگاه روانشناسی محیط در کاهش افسردگی معلولین

معلولیت عبارت است از محرومیت و وضعیت نامناسب یک فرد که پیامد نقص و ناتوانی است و مانع انجام نقشی می شود که با توجه به شرایط سنی، جنسی، اجتماعی، فرهنگی و طبیعی برای فرد در نظر گرفته شده است.از این رو به مرور زمان از سوی جامعه رانده میشوند و این مسئله در کنار نداشتن عزت نفس در خود شخص باعث بروز بیماری های روانی از جمله افسردگی خواهد شد. ضرورت این پژوهش از آنجا ناشی می شود که ،نشانه های افسردگی در معلولین ، دو تا ده مرتبه رایج تر می باشد و از این رو توجه به این موضوع از اهمیت خاصی برخوردار است.هدف از انجام این پژوهش افزایش شادی در معلولین برای کاهش افسردگی در بین آنها و ایجاد محیطیمناسب برای فعالیت کردن معلولین می باشد.چارچوب نظری این تحقیق این است که می توان با کمک نوعی معماری متکی به روانشناسی محیط ،مجموعه ای متناسب با نیازهای معلولین و با توجه به خواست های آنها برای افزایش تعامل به منظور جذب و کشش بیشتر معلولین به مجموعه برای دستیابی به میزان بیشتری از فعالیت بدنی در جامعه معلولین طراحی کرد.نتیجه تحقیق نشان می دهدکه معماری با رویکرد روانشناسی محیط می تواند افزایش شادی را در پی داشته باشد و باعث کاهش افسردگی و بیماری های روانی در بین معلولین گردد و گامی به سوی جامعه ی سالم برداشته شود

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، افسردگی ، معلولین ، نور ، رنگ