بررسی مؤلفه اجتماع پذیری در طراحی فضاهای شهری مبتنی بر اصول نظریه گشتالت نمونه موردی: پارک لاله تهران

این تحقیق بر آن است تا نقش ادراک محیط و روانشناسی عوامل محیطی را به وسیله اثبات نظریه گشتالت در طراحی فضای اجتماع پذیرکه زندگی روزمره و اشتیاق به فعالیت و ارتباط در این فضاها را دارد به صورت نظری و میدانی مورد تحلیل و ارزیابی قرار دهد. در اینتحقیق امکان ادراک محیط در فضاهای تفریحی باز به مثابه متغییر مستقلی است که بر کیفیت اجتماع پذیری فضاهای تفریحی پارک بهعنوان متغیری وابسته موثر واقع می شود. به منظور تحلیل، روانشناسی محیط و عوامل اجتماعی به عنوان واحد مطالعه به عنوان مکانی جمعی– رفتاری، اجتماع پذیر مورد توجه قرار می گیرد. که سامانه ای اجتماع پذیر را تشکیل می دهد. در این راستا مبتنی بر ادبیاتروانشناسی محیط و علوم رفتاری و ادراک محیط در طراحی فضای اجتماع پذیر، چارچوب اصلی در بستر مطالعات انسان – محیط تدقیقشده و موءلفه های موثر بر تعامل انسان و محیط طبیعی می باشد را مورد تحلیل و ارزیابی قرار داده است. این تحقیق در راستای تآکید نظریه پردازان نظریه گشتالت و علوم رفتاری محیط بر مطالعه فضاهای اجتماع پذیر و محیط های تفریحی، به عنوان نمونه ی موردی پارک لاله تهران را به منظور تبیین دقیق نتایج مورد مطالعه قرار داده است. نتایج حاصل از این مقاله نشان می دهد که چگونه ادراکانسان از محیط )محیط تفریحی – فضای باز شهری اثر معنا داری در طراحی اجتماع پذیری دارد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، گشتالت ، محیط ، ادراک ، اجتماع پذیری ، پارک لاله تهران