راهبرد مدیریت شهری برای ایجاد امنیت تصرف در ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی مطالعه موردی سکونتگاه های غیررسمی شهر ورامین

در ایران و اکثر کشورهای در حال توسعه بدلیل به افزایش جمعیت در شهر های بزرگ بواسطه مهاجرت های بی رویه از روستاها و شهر های کوچک و نیاز به مسکن اقشار کم درآمد، با پدیده ی اسکان غیر رسمی روبه روهستیم که این معضل روز به روز رو به افزایش است. عمده شهرهای بزرگ و حتی شهرهای به نسبت کوچک حاشیه مادرشهرها تحت تاثیر این پدیده، با مشکلات عدیده ای مواجه هستند. شهر ورامین یکی از شهرهایحاشیه پایتخت که بخشی از سرریز جمعیتی شهر تهران را در خود جای داده است، طی سالهای اخیر رشد چشمگیری داشته به نحوی که طی این سالها 3 شهرستان پاکدشت، پیشوا و اخیراً نیز قرچک بواسطه انفجارجمعیتی از شهرستان ورامین منفک شده اند. با این حال نواحی حاشیه ای شهر ورامین همچنان مامن و محل سکونت اقشار کم درآمد و ضعیف بوده و مشکل اسکان غیر رسمی در این مناطق وجود دارد. در مطالعات سال 1331 مهندسین مشاور شارستان از مجموع 33 محله شهر ورامین 5 محله لرآباد، گل تپه، عمرآباد، سکینه بانو، کهنه گل و ده شریفا به عنوان حوزه های اسکان غیررسمی شناسایی شده که در این تحقیق به بررسی راهبرد مدیریت شهری در ساماندهی این مناطق پرداخته می شود. بنابراین در این مقاله با استفاده از روش تحقیق کتابخانه ای و بررسی میدانی پرسشنامه با رویکردتوصیفی-تحلیلی به بررسی فرضیات مسئله پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که متغییر کیفیت مسکن با متغییر امنیت تصرف رابطه مستقیم داشته و بین متغییرسرمایه گذاری خانوار در مسکن و این امنیت نیز رابطه مستقیم برقرار است. همچنین یکی از چالش های اساسی این مناطق فقر اقتصادی بوده که تاثیر منفی بر متغییر های امنیت تصرف، کیفیت مسکن و انگیزه سرمایهگذاری در مسکن می گذارد.

کلیدواژه ها:

سکونت گاه غیررسمی ، احساس امنیت ، مشارکت اجتماعی ، کیفیت مسکن ، مدیریت شهری ، فقر اجتماعی