نقش زمین های بایردر توسعه میان افزا شهری نمونه موردی منطقه 5 شهر شیراز

شهر ها یکی از مهمترین پدیده های ساخته شده به دست انسان محسوب می شوند. شهرها محل شکل گیری تمدن بشری بوده اند و نوع بشر همواره تلاش داشته است بمنظور افزایش کیفیت زندگی شهری خود این سکونتگاه ها را به شکلی ایده آل و مطلوببرنامه ریزی کند. اهمیت توجه به برنامه ریزی شهرها در عصر حاضرکه بشر با محدودیت هایی در منابع طبیعی مواجه است بیشتر احساس می شود.در فرایند برنامه ریزی شهر ها شناخت الگوی توسعه و گسترش شهر و چگونگی کنترل و هدایت رشد شهر همواره دارای جایگاه ویژه ای بوده است. تحقیق حاضر تلاش دارد تا با استفاده از مبنای،اصول و ابزار های توسعه میان افزا وبکارگیری آن ها در منطقه 5 شهر شیراز راهکار هایی را ارائه دهد که در صورت اجرای این راهکار ها در سایر مناطق شهر شیراز، رشد افقی این شهر تا حد امکان کنترل شود و این شهر را به الگوی توسعه پایدار نزدیکتر کند.پژوهش حاضر تلاش دارد درچارچوب سیاست توسعه میان افزا شهری اراضی بایر منطقه 5 شهر شیراز را شناسایی و پتانسیل جمعیت پذیری این سطوح رامشخص کند. این تحقیق از نوع ماهیت تحقیقی کاربردی و از لحاظ روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد. زمین های بایر و بلا استفاده شهری بخش قابل توجه ای از اراضی منطقه 5 را به خود اختصاص داده اند 964 هکتار. با اجرای سیاست توسعه میان افزا در اراضی بایر منطقه می توان جمعیتی نزدیک به 110111 هزار نفر را در این سطوح اسکان داد

کلیدواژه ها:

توسعه میان افزا ، توسعه پایدار ، پراکنش شهری ، زمین های خالی ، منطقه 5 شهر شیراز