نقش خلوت در معماری ایرانی

خانه، مکانی است که اولین تجربه های بی واسطه با فضا، در انزوا و جمع در آن صورت می گیرد وخلوت باخود باهمسر وفرزندان، با والدین و خواهر و برادر و دیگران همه و همه بی تعرض غیر در آن ممکن می گردد. خلوت در مسکن از ضروریات هرمحیط مناسب برای زیست انسان به شمار می رود. علاوه بر آن، آسایش خانواده و فراهم آمدن امکان ارتباط مناسب اعضاء آن با یکدیگر و حتی با سایر نزدیکان، نیازمند خلوت در مسکن است، ایجاد تعادل میان خلوت و تعامل اجتماعی امری ضروری است که به وسیله عناصر کالبدی و در بستر فردی و اجتماعی هر جامعه ای و مبتنی بر ارزش های فرهنگی آن میسر می شود. این مقاله بابه روش کیفی و با مروری بر تعاریف مختلف و بعضی نظریههای این حوزه، به بررسی این مفهوم در » خلوت « پرداختن به مفهوم حوزه فرهنگ اسلامی میپردازد. همچنین ضمن نشان دادن اهمیت این معنا در این فرهنگ به عنصر فضایی و کالبدی آن در معماری نمونه های مورد بررسی اشاره می نماید که به صورت عناصر کالبدی، همچون صندوق خانهها، پستو خانهها، خلوت خانه ها، زاویه ها و یا کنج ها، شکل گرفتهاند

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، خانه ایرانی ، خلوت