طراحی منظر سبز شهری با رویکرد ارتقاء حضور پذیری با استفاده از فضای سبز خطی،نمونه موردی : ضلع شمالی باغ امام رضا(ع) شهر مشهد

منظر سبز شهری جزئی از ساختار شهر است که در ادراک شهروندان شکل گرفته و سبب تعامل انسان با محیط و ذهن است.این تعامل سبب می شود افراد در این فضاها حضور داشته و با یکدیگر ارتباط برقرار کررد و زمینه های معاشرت برایشانفراهم آید. این فضا تامین کنند حضور وآسایش افراد است که باید واجد کیفیات تداوم و هماهنگی در کلیت باشد، مهمترین گام برای رسیدن به این موضوع شناسایی شکاف هایی است که این عوامل را مختل کرده است. هدف اصلی این پژوهش شناسایی فضاهای سبز شهری به عنوان فرصتی برای طراحی کالبدی به منظور بهر گیری از این فضاها برای بالا بردن انگیز افراد و رسیدن به مکانی امن برای حضور بیشتر می باشرد . در این پژوهش از روش توصیفی بهرهگرفته شد است. ضلع شمال باغ امام رضاع در مشهد، یک محور سبز خطی است که از گذشته تا به اکنون دارای مشکلات کالبدی و نیز مکانی ناامن برای استفاد کنندگان از آن فضا بود است. این محدود با وجود دارا بودن قابلیت تبدیل شدن به فضای شهری توام با حضور مداوم افراد اعم از ساکنین آن محل، عابرین گذرنده و عموم مردم به علت عدم توجه فاقد فضاهایی جهت مکث و توقف برای برقراری تعاملات اجتماعی و ایجاد ارتباط بود و کیفیت حضور پذیری خود را ازدست داده است. در این پژوهش با استفاد از نتایج حاصل و یافته ها سعی بر آن است که ضمن شناسایی عوامل ارتقادهنده کیفیت های حضور پذیری، به ارائه راهکار ها، سیاست و در نهایت طراحی منظر سبز شهری این محور پرداخته می شود . نتایج حاصل ن ان دهند آن است که اعمال این راهکارها و سیاست ها در کنار وجود سرمایه گذاری لازم مدیریت شهری درفضای شهری سبب بالا رفتن حضور پذیری افراد می شود

کلیدواژه ها:

منظر ، منظر شهری ، فضای سبزخطی ، حضور پذیری ، ضلع شمال باغ امام رضا(ع) مشهد