تحلیل توزیع فضایی خدمات عمومی شهری در بافت مرکزی و میانی شهر بجنورد

عدالت اجتماعی شهر مترادف با توزیع فضایی عادلانه امکانات و منابع بین مناطق مختلف شهری و دستیابی برابر شهروندان به آنها است؛ زیرا عدم توزیع عادلانه امکانات به بحران های اجتماعی و مشکلات پیچیده فضایی خواهد انجامید. از آنجا که یکی ازویژگی های شهرهای کشورهای کمتر توسعه یافته، تفاوت های گسترده اجتماعی- اقتصادی و به تبع آن تفاوت فضایی ساکنان شهرها در برخورداری از خدمات عمومی شهری می باشد، این پژوهش به تحلیل توزیع فضایی خدمات عمومی شهری در بافت مرکزی و میانی شهر بجنورد پرداخته است. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و روش پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد. روشگردآوری داده ها اسنادی- کتابخانه ای، و قلمرو مکانی پژوهش، محله های بافت مرکزی و میانی شهر بجنورد 41 محله می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل از 41 نوع خدمات شهری شامل: آموزش عمومی، آموزش فنی علاوه بر استفاده از مدل ها و شاخص های ویلیامسون، ضریب آنتروپی، ضریب تغییرات، ضریب جینی، شاخص تمرکز هرفیندال، شاخص امتیاز استاندارد، از توانمندیهای موجود در سیستم اطلاعات جغرافیایی و نیز از شاخص موران استفاده شده است. لازم به ذکر است در انجام این پژوهش از منطق فازی، نرم افزارهای EXCEL ، ARC GIS و EXPERT CHOICE و نیز از مدل AHP و رگسیون خطی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که توزیع فضایی خدمات در بافت مرکزی و میانی شهر بجنورد عادلانه نیست. همچنین میان توزیع فضایی جمعیت و توزیع فضایی خدمات شهری در بافت مرکزی و میانی شهر بجنورد رابطه معناداری وجود ندارد

کلیدواژه ها:

عدالت فضایی ، خدمات عمومی شهری ، توزیع فضایی ، بافت مرکزی و میانی ، بجنورد