بررسی نظام تهویه معاصر با الهام از بادگیر های سنتی کویری برای حفظ انرژی های تجدید ناپذیر و ارائه بادگیرهای نوین نمونه موردی: تهران

از دیرباز تا کنون مسأله ایجاد و حفظ آسایش محیطی مساله ای مهم در سراسر جهان بوده است .بشر همواره به دنبال راهی برای رسیدن به آسایش و رفاه جسمی و روح بوده و هست.یکی از روش های ایجاد رفاه برقراری دمای تعادل می باشد . حفظ دمایتاادل و مناسب به وسیله سیستم های سرمایشی- گرمایشی امکان پذیر است.اما از آنجا که نیروی برق از ابتدا محیا نبوده است سازه ها و سبک های ماماری برای ایجاد محیط مطلوب بسیار تاثیر گذار بوده . حال می توان به نمونه ای از اصول اجرای معماری هم چون گنبد ها ،بادگیر، سرداب و یخچال ها اشاره کرد. در این تحقیق هدف بررسی بادگیر ها به عنوان سیستم سرمایشی دربناها و ایجاد خنکای مناسب است. تامل در مفاهیمی همچون نظام تهویه ، بادگیر در ماماری ایرانی بیانگر نوعی جایگزینی و تسلط تکنولوژی و فن آوری گذشته ی اقلیم کویر ، توان پاسخ گویی به کاستی ها و بحران های کالبدی و معنوی معماری راندارند. یکی از نکات حائز اهمیت در این راستا اقلیم منطقه می باشد که تا چه میزان می تواند تاثیر گذار بر مصالح انتخابی و فرمبنا باشد. ضرورت این پژوهش بررسی تأسیسات ماماری سنتی ایران و بهره گیری از بهترین نوع آن در معماری مدرن درجهت دستیابی به کاهش مصرف انرژی های تجدید ناپذیر و هزینه هایی اعم از مصرف بالای انرژی های فسیلی می باشد. امید به آن که نتایج و یافته های حاصله راهی برای ذخیره سازی انرژی های تجدید ناپذیر برای نسل های بعدی ما باشد

کلیدواژه ها:

سیستم سرمایشی ، انرژی های تجدید ناپذیر ، بادگیرها ، اقلیم ، تهران