طراحی شهری با رویکرد پارامتریک به عنوان ایده ای نوین در شهرسازی

امروزه فرایند های جدید طراحی شهری در دنیا به ویژه در بخش آکادمیک مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. این درحالی است که این روش ها در کشورمان نادیده گرفته شده و کماکان طراحی شهری با شیوه ای سنتی سعی در رفعمشکلات بافت های شهری دارد. مسائل شهری دارای پیچیدگی بالایی می باشند و مجموعه ای از عوامل در شکل دهی به طرح شهری موثر هستند. حتی با در نظر گرفتن یک پارامتر، ذهن طراح اغلب توانایی سنجش تمامی عوامل تاثیر گذار بر آن پارامتر را به صورت همزمانندارد. علاوه بر آن فرایند طراحی شهری باید به صورت فرایندی بازگشتی در نظر گرفته شود که دارای مشارکت کنندگان متعددی نیز می باشد. فرایند های سنتی اغلب به این مشکلات پاسخگو نمی باشند. تفکر محاسباتی در روش طراحی پارامتریک، امکان آنالیز و طراحی های پیچیده را فراهم می کند. در این روش عناصر درالگوریتمی از روابط با یکدیگر ارتباط می یابند. بنابراین این شیوه طراحی بر مبنای مجموعه دینامیکی از قوانین عمل می نماید. که در آن می توان از تغییرات پارامترهای مختلف، الگوهای طراحی مناسبی را ایجاد نمود. علاوه بر آن فرایندطراحی ذکر شده، انعطاف پذیر و بازگشتی بوده و در صورت بررسی پارامتر ها با توجه به بافت اطراف، فرم به دست آمده هماهنگ با بافت موجود شکل خواهد گرفت. در این پژوهش، پس از بررسی ساختار مسائل و مشکلات طراحی به معرفی رویکرد طراحی پارامتریک پرداخته شده است. در این راستا رویکرد طراحی پارامتریک در زمینه طراحی شهری مورد بررسی قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، طراحی سنتی ، مدرنیزم ، طراحی پارامتریک