ارزیابی طرحهای توانمندسازی سکونتگاههای غیر رسمی در حوزه مسکن با توجه به زمینه های اجتماعی-فرهنگی نمونه موردی طرح توانمندسازی محله عباس آباد نکا

کالبد و فیزیک بافت شهری، متضمن بعد پنهانی به نام بعد اجتماعی-فرهنگی است. استراتژی توانمندسازی و ایمن سازی ساختار اجتماعی-فرهنگی بافت شهری می خواهد محدودیت ها و نقاط کور موجود در مداخلات کالبدی را از طریق ایجاد کنش هایاجتماعی و برانگیختن ساختارها و نهادها به عنوان مکانیزم های درونی جامعه شهری، اصلاح نماید. این مقاله پس از ارائه تاثیر گونه های مسکن بر توانایی ساکنین در کنترل محیط و تاثیر انواع ساختمانها بر شکل گیری رفتار، ایننظریه را ارئه می دهد که پیچیدگی و بی نشانی محیط های مسکونی سبب عدم کنترل محیط و افزایش رفتارهای اجتماعی خارجاز نرم معمول می گردد. مقاله حاضر پس از معرفی اسکان غیر رسمی عباس آباد شهر نکا که با بنیادهای اقتصاد معیشتی، آداب و رسوم و فرهنگ عشیره ای، اجتماع منزوی و ایزوله شده و شکل کالبدی خاص به فضایی آشفته و نابسامان تبدیل گشته، به بررسی استراتژی توانمندسازیدر برخورد با معضلات کالبدی محله هدف و ارزیابی میزان موفقیت این طرح در بخش مسکن می پردازد.در ادامه نیز با تاکید بر رابطه دقیق انسان-محیط و نیاز به توجه به زمینه های اجتماعی-فرهنگی سکونتگاه در طرحهای ساماندهی ، تناسب شیوه های مختلف زندگی با گونه های مسکونی و تاثیر متقابل فاکتورهای اجتماعی بر فاکتورهای کالبدی را در محلاتی از این دست که نرخ جرایم اجتماعی در آن بالاست مورد تاکید قرار می دهد

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، زمینه اجتماعی-فرهنگی ، مسکن ، محله عباس آباد