ایجاد فضای انسانی مبتنی بر ادراک در راستای معماری و پایداری اجتماعی

پایداری اجتماعی با شاکله اصلی آن یعنی کیفیت زندگی مورد سنجش و ارزیابی قرار می گیرد، که کیفیت زندگی امنیت، آسایش،آرامش، نشاط، سرمایه اجتماعی و ... و شاخص هایی چون احساس بهتر بودن، کیفیت ارتباطات افراد با خانواده، دوستان، همکارانو اجتماع را شامل می گردد. سر زندگی یکی از عوامل تاثیر گذار بر پایداری اجتماعی می باشد که می توان ان را از طریق طراحی شهری به منصه ظهور نشاند. بعد پایداری اجتماعی یکی از مهم ترین موضوعات توسعه پایدار بوده و طراحی شهری می تواند از طریق سیاست های اجرایی در سطح خرد و کلان به تحقق پایداری اجتماعی منجر گردد. هدف اصلی پژوهش حاضر خلق کردن فضایی انسانی، با در نظر گرفتن معیار های پایداری اجتماعی در معماری می باشد. به همین منظور در گام نخست مفاهیم معماری پایدار، پایداری اجتماعی، روانشناسی محیط، انسان و محیط و ... توضیح داده می شوند سپس با پیوند معماری پایدار با انسان و محیط، رویکرد نوینی را در راستای اهداف پایداری اجتماعی و محیط شرح داده می شود

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، پایداری اجتماعی ، ادراک انسانی ، روانشناسی محیط ، انسان و محیط