ارتباط فرم بنا و چگونگی استقرار ساختمان در بستری با رویکرد اقلیمی

شکل ساختمان می تواند تأثیر زیادی در هماهنگ ساختن اقلیم و نیز در تعدیل انتقال شرایط بحرانی هوای خارج به داخل ساختمان داشته باشد. برای پی بردن به نقشی که شرایط گرمایی هر منطقه )دمای هوا و شدت تابش آفتاب( در شکل دادن به ساختمان های آنمنطقه دارد ، باید نسبت اهمیت هر یک از عوامل را مشخص نمود. این مقاله در مورد ارتباط فرم و چگونگی استقرار ساختمان با رویکرد اقلیمی می باشد تا زمینه ای برای توجه هرچه بیشتر طراحان و مهندسان به این موضوع گردد. هدف این مقاله آن است که نشان دهد چگونه بناهایی که فرم و جهت گیری مناسبی نسبت به اقلیم آنمنطقه داشته اند، توانسته اند با هزینه کم، بیشترین استفاده از انرژی های غیر فسیلی را داشته باشند. توجه به این دو عامل- فرم و جهت استقرار بنا - می تواند علاوه بر بالا بردن شرایط آسایش فرد، در میران انرژی مصرفی هر بنا صرفه جویی کرده و هر بنا به تنهاییمی تواند خود، انرژی مورد نیاز خود را تأمین نماید. به این منظور نخست به بررسی جداگانه هر اقلیم به لحاظ میزان شدت تابش آفتاب، میزان بارندگی ، میزان پوشش گیاهی و... پرداخته شده سپس با توجه به این ویژگی ها، فرم و جهت استقرار مناسب ساختمان در هر اقلیم تحت عنوان اصول هایی برای طراحی بیان شده است

کلیدواژه ها:

فرم ، جهت استقرار ، اقلیم