ارزیابی پایداری محله پردیس با رویکرد حمل و نقل پایداراز دیدگاه طراحی شهری

توجه به مسئله پایداری محیط و شهرها در دنیا بیش از دو دهه قدمت دارد اما درکشور ایران موضوعی نسبتا جدید بوده و نیازمندتحقیق و بررسی جدی در عرصه مبانی و عمل می باشد. یکی از ابعاد اساسی توسعه پایدار مبحث حمل و نقل پایدار است که توجه ومناسب سازی آن میتواند تاثیر به سزائی در ارتقاء کیفی شهرها و محلات در راستای پایدارسازی آنها داشته باشد. محلات بافت های جدید اکثر شهرهای ایران از دیدگاه توسعه پایدار و از جمله حمل و نقل پایدار دارای کاستی های زیادی در برنامه ریزی و طراحی های اولیه خود بوده و نیازمند بازنگریهای اساسی در این زمینه هستند. در همین راستا و بر مبنای ضرورت گفته شده، مقاله حاضر سعی درارزیابی مولفه ی پایداری در یکی از محلات نسبتا جدید شهر شاهین شهر با تاکید بر رویکرد حمل و نقل پایدار دارد. بدین منظور پس از ارائه مفاهیم و تعاریف مربوطه، به بررسی منابع علمی مختلف، جهت استخراج اصول و معیارهای پایداری با تاکید بر رویکرد مورد ذکر پرداخته می شود، تا معیارها و شاخص های تاثیر گذار بر حمل و نقل پایدار شناسایی شوند. سپس جهت سنجش دقیقتر و روشنترمساله ی تحقیق، بر اساس هر یک از معیارهای تعیین شده زیرمعیارهایی ارائه شده و با استفاده از روش دلفی به اولویت بندیزیرمعیارها پرداخته، تا مهمترین عوامل تاثیر گذار بر پایداری محدوده مشخص شوند. در نهایت با ارزیابی حوزه ی مداخله بر اساسلیست نهایی زیرمعیارها، به نقاط قوت و ضعف محدوده در جهت تحقق اهداف پایداری دست می یابیم. روش تحقیق مورد استفاده دراین پژوهش، توصیفی- تحلیلی بوده، هم چنین روش تحلیل بکار گرفته شده در این مقاله به منظور اولویت بندی زیرمعیارها روش تحلیل سلسله مراتبی دلفی فازی است

کلیدواژه ها:

پایداری ، حمل و نقل پایدار ، شاخص های پایداری ، ارزیابی محله ی پردیس