تاثیر نگرش به زلزله در معماری زمینه گرا

معماری زمینه گرا یکی از سبکهای معماری است که بر ضرورت توجه به محیط پیرامون تاکید دارد. در این سبک معماری هر اثر با درک پیام بسترخود شکل گرفته و به عینیت می رسد. مدعیان این سبک بر این باورند که توازن بین اثر و زمینهمیتواند متقابلا تقویت کننده هردو باشد. نگرش صحیح به آداب اجتماعی، دین، طبیعت و اقلیم در جهت حفظ هویت فرهنگی، ارزشهای تاریخی، محیط زیست و بقای بنا ها از مهمترین اهداف این سبک معماری است. زلزله یکی از پدیده های مخرب طبیعی در بعضی مناطق است که عدم توجه به اثرات آن موجب بروز خسارات جبران ناپذیر و گاها نابودیبناها میگردد. در این مقاله سعی می شود ضمن بیان ضرورت نگرش به آثار زلزله در تامین تعادل و پایداری و درنتبجه بقای بناها، این نگرش بعنوان یکی از مولفه های تعیین کننده معماری زمینه گرا در طراحی ابعاد، اجزاء و کالبد بناها مطرح گردد

کلیدواژه ها:

معماری ، زمینه گرا ، زلزله تخریب