مقایسه تطبیقی نظریات فرایندهای بنیادین رفتار انسان در تشریح مکانیزم ادراک ناظر

فضا محتوایی است که بر کیفیت وجودی بشر در یک مقطع مشخص زمانی تا ثیر گذار است . فضا در صورت محصور کردن ان با وجوه مادی، عینیت وکیفیتی کالبدی خواهد یافت. این کیفیت می تواند بنا به اهداف و انگیزش های محیطی موردنظر طراح یا بهره ور به محیط اعطاء گردد .طراح تا حدودی قادر است با کنترل کمیت های عناصر سازنده محیط ، کیفیت مورد نظر را مطابق با قابلیت های مورد انتظار از ان محیط ونیازهای بهره وران آن براورده سازد . کیفیت هایی چون نوع کاربری و قابلیت های محیطی ، زیبایی شناختی ، هویت و ... . ولی ایا همه ناظرین ،محیط را به همان گونه که طراح درباره ان اندیشیده وطرح کرده ، نظاره وادراک خواهند کرد؟ تا چه حد درک طراح از محیط طراحی شده با شناخت او از نیاز ها و تصورات بهره وران از محیط تطابق دارد؟در صورت عدم درک نادرست طراح از محیط فرستنده و بهره وران گیرنده چه بسا محیط خود عامل معظلات درجامعه تاثیر پذیر از ان فضا شود.تا کنون نظریات مختلفی در قالب فرایندهای بنیادین رفتار انسان همچون: گشتالت ،پدیدار شناسی، رویکرد اکولوژیک و کنش متقابل بیان گشته است. اما به راستی کدامیک باز گو کننده مکانیزم ادراک ناظر به خصوص در محیط شهری می باشند؟ ناظر چگونه دست به ادراک زده و این فرایند از چه اصولی پیروی می کند؟پرسش های مطرح گشته فوق دغدغه های اصلی مقاله مذکور خواهند بود که به نظر می رسد در صورت پاسخ گویی به انهاراه گشای طراحان جهت خوانش ذهن بهره برداران و خواسته انها در جهت خلق محیطی مناسب و کار امد باشد. روش تحقیق مقاله مذکور نیز از نوع تطبیقی ، با بهره گیری از منابع کتابخانه ای فارسی ولاتین به همراه نمونه های موردی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

ادراک ، گشتالت ، پدیدار شناسی ، رویکرد اکولوژیک ، کنش متقابل ، دید ناظر