تبیین معیارهای کیفیت فضا و بررسی میزان نقش آن ها در خلق فضای شهری انسان گرا با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP نمونه موردی: پارک اندیشه قزوین

در عصر حاضر و در راستای پاسخگویی به نیازهای اجتماعی انسان و تأمین فرصت های لازم در زمینه کسب تجارب اجتماعی وی،وجود فضا و قرارگاه کالبدی بیش از پیش احساس شده و فضای عمومی ظرفیتی در پاسخ به این جنبه از حیات اجتماعی درجوامع شهری محسوب می شود. نادیده انگاری ارزش های اجتماعی، فرهنگی و هویتی نهفته در فضاهای شهری، بی توجهی به ارتقای کیفیت های محیطی در فضاهای شهری سبب شکل گیری فضاهای مردم گریز در ساختار شهری شده است که توانمندی مورد انتظار را نخواهد داشت تا محیطی پاسخگو و منعطف در برابر نیازها و رفتارهای شهروندی باشد. با توجه به اهمیت و ضرورتانسان محور کردن فضاهای شهری، لازم است ضمن درنظر گرفتن نیاز ها و خواسته های افراد و گروه های مختلف استفاده کننده از فضاها و در نظر گرفتن کیفیت فضاها با برنامه ریزی و طراحی صحیح اقدام به ساماندهی فضاهای شهری شود. با این توصیف و لحاظ اهمیت موضوع در این مقاله سعی شده است ضمن تبیین معیارهای کیفیت فضای شهری، با بهره گیری از مدل تحلیل فرآیندسلسله مراتبی AHP و روشی توصیفی-تحلیلی از طریق مطالعات کتابخانه ای و روش های میدانی چون مشاهده و پرسشنامه به بررسی میزان موفقیت پارک اندیشه قزوین در خلق یک فضای شهری انسان گرا براساس معیارهای کیفیت فضای شهری پرداخته شود. نتایج حاصل از این بررسی ها نشان از عدم موفقیت این پارک به عنوان یک فضای شهری مطلوب در جذب مردم، برقراری تعامل میان آن ها، گذران اوقات فراغت ونهایتاً تبدیل آن به یک فضای شهری انسان گرا را دارد

کلیدواژه ها:

فضای شهری انسانگرا ، کیفیت فضا ، تعاملات اجتماعی ، پارک اندیشه قزوین ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP